Bij mij was de tijd even stil blijven staan. Toch zeker toen ik op mijn polshorloge keek. 9 uur 12 minuten … en 37 seconden. Verder ging het niet. Of het nu ochtend of avond betrof was zelfs voor de wijzers niet helemaal duidelijk. Er zat dus niets anders op om de zoektocht naar wat verloren tijd te beginnen. Vrij vlug vond ik de winkel die handelde in tijd. Ik kon binnenwippen om te zien wat er in de aanbieding was. Het waren tenslotte nog altijd solden. Na mijn uitleg aan de gekke horlogemaker lag de vraag of hij de tijd wat kon terugdraaien op het puntje van mijn tong, maar hij maakte me al snel duidelijk dat ze mij geen tijd konden geven. Wel een batterij vol van energie. Ik hoefde enkel een dagje geduld te hebben. Daarna kon ik terug aan de slag met mijn herwonnen tijd.
