Gezien

Mezen en gaaien hebben geen weet
Van een zee der doodse stilte
En in de oase van gestilde tijd
Blijft ook de specht verder tikken

          Alleen zij hadden het gezien

Toch straalde er een gloed
Over het veld van ongekende kilte
Voor de lentebloemen een gekend sein
Om door de aardkorst te prikken

          Alleen zij hadden het gezien

Enkel het zachte aanraken
Van het nog levendig vlees
​Had alleen de toondichter gezien