HANS LAMOOT
  • Home
  • Bio
  • Tekeningen
    • Figuratie
    • Abstractie
  • Vrije grafiek
    • Fernando Pessoa
    • Etsen
    • Plexi
    • Lino
    • Zeefdruk
  • Sculptures
  • Gedichten
    • 2016 - 2017 >
      • Tijd
      • Strijd
      • Cybertech
      • Wak
      • Jij
    • 2018 >
      • Gezien
      • Aanblik
      • Lepidoptera
      • z.t.
      • z.t.
      • Ik zie je
      • z.t.
    • 2019 >
      • Scent of a Woman
      • Verlangen
      • Zij
      • Ik hoor je
      • Bijna!
      • Kleur
      • We come one
      • Eiland
      • Mijn stad (Oostende)
      • Stedelijkheid
      • Een woordeloze scène
      • My addiction
      • Tranen
      • Ode aan G.M.
      • Dans
      • Donkere dagen
    • 2020 >
      • Zin over zee
      • Voor haar
      • Ik voel je
      • z.t.
      • Ter elfder ure
    • 2021 >
      • Een verschil tussen blauw en zilver
      • Voyage
      • Laten we
    • 2022 >
      • z.t.
      • Het vallen moet
      • Herinnering
      • Vlakken
  • Kortverhalen
    • Schoenen
    • Stilstand
    • Barry
    • Vliegen
    • Wolk
    • Aankondiging
    • Vergadering
    • Op kousenvoeten
    • Wending
    • Verzameling
    • Archivaris
  • Blog
  • Contact

Mijn stad (Oostende)

En plots merk je het ergens midden september
Er gieren geen zwaluwen meer tussen de vele gebouwen
Verweesd laten ze je achter met een opkomend besef
Ook aan deze zomer komt een einde

Je ziet in de door asfalt omzoomde parken
Hoe het groen gestaag wordt overgoten
Door gradaties van roden en bruinen
Een opstekende wind strooit de kleuren reeds rond

Zitbanken langs de bekiezelde paden
Bieden terug plaats aan enkele vaste bewoners
Elkaar woorden uit de mond plukkend
Over hoe zij hun zomer hebben doorstaan

Een achtergebleven bezoeker aan deze metropool
Loopt nog langs de grens van het zilte
Tinten oranje aanschouwend
Als creatie van de ondergaande najaarszon

Daglicht verlaat zichtbaar vroeger de dagen
Het neemt steevast ook wat warmte mee
En wanneer het deken van de nacht zich gaat draperen
Verliezen de rustende boten sneller hun vorm

Lokale bezetters laten straks de laatste trein vertrekken
Vol met verhalen en mooie herinneringen
Langzaam wordt tijd herwonnen om terug één te worden
​
Met mijn stad

Maak een gratis website met Weebly
  • Home
  • Bio
  • Tekeningen
    • Figuratie
    • Abstractie
  • Vrije grafiek
    • Fernando Pessoa
    • Etsen
    • Plexi
    • Lino
    • Zeefdruk
  • Sculptures
  • Gedichten
    • 2016 - 2017 >
      • Tijd
      • Strijd
      • Cybertech
      • Wak
      • Jij
    • 2018 >
      • Gezien
      • Aanblik
      • Lepidoptera
      • z.t.
      • z.t.
      • Ik zie je
      • z.t.
    • 2019 >
      • Scent of a Woman
      • Verlangen
      • Zij
      • Ik hoor je
      • Bijna!
      • Kleur
      • We come one
      • Eiland
      • Mijn stad (Oostende)
      • Stedelijkheid
      • Een woordeloze scène
      • My addiction
      • Tranen
      • Ode aan G.M.
      • Dans
      • Donkere dagen
    • 2020 >
      • Zin over zee
      • Voor haar
      • Ik voel je
      • z.t.
      • Ter elfder ure
    • 2021 >
      • Een verschil tussen blauw en zilver
      • Voyage
      • Laten we
    • 2022 >
      • z.t.
      • Het vallen moet
      • Herinnering
      • Vlakken
  • Kortverhalen
    • Schoenen
    • Stilstand
    • Barry
    • Vliegen
    • Wolk
    • Aankondiging
    • Vergadering
    • Op kousenvoeten
    • Wending
    • Verzameling
    • Archivaris
  • Blog
  • Contact