Vertederend is het om te zien Hoe je telkens ademloos wordt Wanneer ik je warme lijf ontdoe Van haar laatste kledingstukken En als een trillende vinger je raakt Zie ik je gladde huid veranderen In een prachtig berglandschap
Een hartslag pulseert in je hals En stuwt met een oplopend ritme Bloed door je zinderende aderen Waardoor poriën zich openen En een blos geeft aan je wangen
Zet je bloedrode bloemblaadjes open Klaar om het stuifmeel te ontvangen Terwijl de ijverige bij de spanning sust En leidt me de weg naar het podium Van je verduisterde theaterzaal Richt het licht op de woordeloze scène De act de présence staat reeds klaar
Laat me toe mijn vrucht te planten In jouw vochtige aarde van nieuw leven En bij jouw sein van complete openheid Laat ik mijn hagel jouw innerlijkheid raken En leg je te rusten op een veld van satijn
