In het atelier Grafiek kregen we de opdracht om een gedicht om te zetten in beeld. Iedereen kreeg van de docent een ander gedicht door hem uitgekozen.

Wanneer de lente komt,
En als ik dan al dood ben,
Zullen de bloemen net zo bloeien.
En de bomen zullen niet minder groen zijn dan het vorige voorjaar.
De werkelijkheid heeft mij niet minder nodig.

Ik voel een enorme vreugde
Bij de gedachte dat mijn dood volstrekt onbelangrijk is.

Als ik wist dat ik morgen zou sterven
En het was overmorgen lente,
Zou ik tevreden sterven, omdat het overmorgen lente was.
Als dat haar tijd is, wanneer dan zou ze moeten komen tenzij op haar tijd?
Ik houd ervan dat alles werkelijk is  en alles zoals het moet zijn;
Daar houd ik van, omdat het zo zou wezen ook als ik er niet van hield.
Daarom, als ik nu sterf, sterf ik tevreden,
Want alles is werkelijk en alles is zoals het moet zijn.

Men mag latijn bidden boven mijn kist, indien men wil.
Indien men wil, mag men rondom dansen en zingen.
Ik heb geen voorkeur voor wanneer ik toch geen voorkeur meer kan hebben.
Dat wat zal zijn, wanneer het zal zijn, zal zijn wat het is.


Uit 'Heteronieme gedichten - Alberto Caeiro/De hoeder van de kudden' Fernando Pessoa (7/11/1915)